Horen, zien en…..spreken!
Ja, je leest het goed. Ik heb het spreekwoord horen, zien en zwijgen veranderd. Tijden veranderen en dus ook de spreekwoorden…
Van de week sprak ik een leidinggevende die aangaf dat één van haar medewerkers regelmatig over haar grenzen heen ging. Ze zei daar maar niets van ” omdat ze haar werk zo goed deed”. Ik heb haar twee vragen gesteld.
De eerste was : Wat denk je dat jouw medewerker probeert te verbergen met haar gedrag?” De tweede: Hoe ligt je medewerker in het team?”
De tweede vraag ga ik verder op door. Ze vertelde dat ze niet de enige was die de medewerker daar niet op aan sprak. Ook haar collega’s deden dat niet en haar conclusie was dat iedereen eigenlijk wel genoeg van haar had! De meesten negeerden haar gewoon….
Dat bracht bij mij de vraag naar boven “Waarom vinden we het toch zo moeilijk om te zeggen wat we zien bij en horen van de ander”. Ik heb een aantal redenen op een rijtje gezet, die ik regelmatig hoor′. Misschien ken jij er nog veel meer. Ik vind het leuk als je me die laat weten.
Wie ben ik dat ik die ander kan aanspreken?
Hoe zal ze reageren als ik er wat van zeg!
Wat zal ze wel niet van me denken…
Ik ben bang dat ik ruzie krijg!
Ik wil niet kwetsen.
Je steunt elkaar toch als collega’ s.
Zo heeft onze relatie zich ontwikkeld, daar kan ik nu toch niets meer van zeggen..
Hij is al zo lang in dienst!
En zo gaat het maar door…..
De grote vraag is of we vinden dat we verantwoordelijk zijn voor onszelf. Of we naar onszelf durven te luisteren en zeggen : “ Ik heb er last van, ik irriteer me aan de ander!”
Pas dan neem je jezelf en de ander serieus. Die ander heeft immers geen flauw idee wat er in jou omgaat en ziet alleen jouw non verbale gedrag. Die merkt wel dat hij/zij genegeerd wordt. En dat interpreteer die vervolgens op zijn/haar eigen manier. Wat makkelijk kan leiden tot verkeerde ideeën en uitval. Dus stop met gedrag dat niets oplevert en ga voor horen, zien en spreken.
Reageer bijvoorbeeld zo: ” Daarnet maakte je in de groep in mijn ogen een grap ten koste van mij. Dat vind ik pijnlijk en ik vraag me af of jij je daarvan bewust bent. Wil je me vertellen wat je overweging was om dat te doen?
En ook al lukt het je niet altijd om de juiste woorden te vinden: het went, het is een kwestie van steeds weer oefenen.
En bedenk altijd dat het niet het aanspreken op zich is waardoor de ander zich gekwetst voelt, maar de manier waarop het gezegd wordt. Het is de kunst dat de ander zich aangesproken, maar gerespecteerd voelt. Wil jij weten hoe je dat op een positieve manier kunt doen? Bel me.
Doe jij mee aan deze oproep horen, zien en spreken deel deze tip dan met anderen. Samen gaan we voor een betere sfeer!